Subtiel Textiel 2024

Subtiel Textiel 2024

De tentoonstelling Subtiel Textiel brengt 4 kunstenaars samen die op een heel eigen manier de link leggen met textiel. Het gebruik van textiel op zich, van materiaal dat naar de textielindustrie verwijst, maar ook de confrontatie tussen textiel en andere materialen zoals papier en glas, creëren een nieuwe beeldtaal die zich in uiteenlopende vormen manifesteert. De verwevenheid van het werk van de kunstenaars komt des te meer aan bod door de gezamenlijke 'interventie' in de opmerkelijke ruimte van de oude weverij. De bezoeker krijgt zo een gelaagde visuele ervaring, die tegelijk aanzet tot reflectie over verleden en heden, over confrontatie en verbinding, over materie en ideeën. Maar ook op een subtiele manier over de relatie tussen mens en kunst.

Anne-Marie Dhaluin (°1952) - woont te Waregem, afgestudeerd in 2022 aan Kunstacademie Waregem Afd. Beeldende kunst - Projectatelier.

"Ik volgde verschillende jaren schilderkunst aan de kunstacademie en stapte daarna over naar monumentale kunst, momenteel projectatelier genoemd. Daar kon ik beter mijn kennis uitbreiden met technieken zoals grafiek, collage, klei en nog veel meer. Ik schilderde lange tijd op doek maar merkte in het projectatelier dat schilderen op papier me beter lag, ook schilder ik soms gevoelsmatig op onbewerkt doek of op ruw katoen of linnen. Textiel kreeg ook meer en meer een plaats in mijn werk, ik begon ook te experimenteren met de naaimachine op stof, op vilt maar ook op papier.

Bruno Mertens is een hedendaagse multidisciplinaire kunstenaar die woont en werkt in Wondelgem. Zijn recent werk bestaat o.a. uit assemblages van textiel op een drager van ijzerdraad.

Stoffen omgeven ons van geboorte tot dood, van de doek waarin we als pasgeboren baby gewikkeld worden tot het doodskleed wanneer we sterven. Hoewel Mertens niet opzettelijk naar zulke letterlijke referenties zoekt, is hij zich bewust van de betekenissen die verscholen zitten in textiel. Hij wil de stofresten bevrijden van hun context. Hij ontheft ze van hun functie als t-shirt, jurk of hemd en verheft ze tot kunst. Hij knoopt ze zorgvuldig aan elkaar en hercontextualiseert ze tot iets nieuws, als een quilt in drie dimensies. Het resultaat zijn organisch ogende, grillige, kleurrijke sculpturen die hun weg zoeken in de ruimte.

Lieve Vanmaele : Textiel wordt gebroken. Glas wordt verweven. Twee totaal andere "hardheden" vertonen dezelfde fragiliteit, tastbaarheid…kan frequentie zich manifesteren in materie? De uitsluitend esthetische taal is een niet-genoeg-taal. De taal die eraan vooraf gaat is de beeldspraak, een denkbeeld, een verbeelding, een " figure of speech ", een beeldervaring. Deze beeldspraak ontstaat uit het willen benoemen. Benoemen van nieuwe inzichten. Benoemen is vormgeven, identificeren. Alles vanuit een onzichtbare overeenkomst met het reeds gekende, steeds weer, steeds weer ontdekkend, steeds weer vaststellend, gaandeweg… omdat het door mijn vingers moet. Zo blijf ik het gekende en het ongekende breken, delen en vervoegen.

Marc Mestdagh : De kunst van Marc Mestdagh is sterk beïnvloed door de nabijheid en materialen van de vroegere weverij. In elk kunstwerk vind je een ID-card-vorm met een draad verbonden met de omgeving. Als symbool voor de mens op zoek naar creatieve en artistieke zingeving. De variaties in techniek, kleur en aanpak inspireren zo tot nieuwe verhalen. De reeks van tentoongestelde werken dateren uit de periode 2022-2023 en verwijzen duidelijk naar die link met de weverij. "Laat je raken door herkenning, verwarring, schoonheid, lelijkheid, nostalgie… Het biedt de kans om anders te kijken en te spreken. Die dialoog zorgt voor meerstemmigheid, een waardevolle beleving en verbinding maar ook voor betrokkenheid en de goesting om samen actie te ondernemen. Zo verandert kunst onszelf en de wereld."